ปลาทู

คนไทยรู้จักและกินปลาทูมาช้านานแล้ว แต่หลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษรที่เก่าแก่ที่สุดมีอายุเพียง 100 กว่าปีเท่านั้น คือ มาจากหนังสือชื่อ “อักขราภิธานศรับท์ ฉบับหมอบรัดเล” ตีพิมพ์ในรัชกาลที่ 5 พ.ศ. 2416 โดยเขียนไว้ว่า “…ปลาทูเป็นปลาที่อยู่น้ำเค็ม มีเกล็ด ตัวมันกว้างศักสองนิ้ว ยาวศักสิบนิ้ว…” และ “…ปลาลังตัวมันเหมือนปลาทูแต่เล็กกว่าปลาทูอยู่น้ำเค็มในทะเล มีเกล็ดหนืดๆ..” คนไทยกินปลาทูมานานแล้ว แต่เมื่อเครื่องมือการประมงดีขึ้น ทำให้จับปลาได้มากขึ้น ยิ่งเทคโนโลยีสมัยนี้ดีมากขึ้น การคมนาคมขนส่งเจริญขึ้น ปลาทูก็ยิ่งได้รับความนิยมและแพร่กระจายไปทั่วทุกภูมิภาค ไม่เฉพาะชายฝั่งทะเลและบริเวณใกล้ๆ เท่านั้น แต่คนในพื้นที่ห่างไกลทะเลก็ได้กินปลาทูกันถ้วนหน้า

ปลาทูไทยมีชื่อวิทยาศาสตร์ ว่า Rastrelliger brachysoma อาศัยอยู่ผิวน้ำในทะเลเป็นฝูง ลำตัวป้อม แป้น หัวโต หน้าแหลม ตาเล็กปากกว้างและเฉียงขึ้นเล็กน้อย มีเกล็ดเล็กละเอียดและหลุดง่าย ครีบหลังมีสองอัน พื้นท้องมีสีขาวเงิน ลำตัวด้านบนเป็นสีน้ำเงินแกมเขียว มีจุดสีดำเรียงรายเป็นแถวตามสันหลัง ขนาดเมื่อโตเต็มที่จะยาวประมาณ 15-20 เซนติเมตรอ้างอิงlucabetasia

อาหารของปลาทูเป็นพวกแพลงตอนพืชและแพลงตอนสัตว์ เวลาปลาทูว่ายน้ำจะอ้าปากเพื่อให้น้ำทะเลไหลเข้าไปในปาก ผ่านซี่เหงือกที่มีอยู่จำนวนมาก ซึ่งช่วยกรองแพลงตอนเหล่านี้เป็นอาหารกลืนเข้ากระเพาะไป ส่วนเส้นฝอยเหงือกสีแดงจะทำหน้าที่ดูดออกซิเยนที่ละลายใน้ำทะเลเพื่อการหายใจ จึงเห็นได้ว่าปลาทูที่จับมาล้วนอ้าปากค้างอยู่ปลาทูเป็นอาหารโปรดของคนทั่วไป เพราะนอกจากราคาถูกแล้ว ยังอร่อยถูกปากและมีคุณค่าสารอาหาร โดยเฉพาะมีสารโอเมก้า 3 สูงมาก เดิมเชื่อกันว่าปลาทูเดินทางมาจากเกาะไหหลำ แต่กรมประมงพิสูจน์แล้วว่าปลาทูส่วนใหญ่ที่จับได้ในอ่าวไทย เป็นปลาที่วางไข่อยู่บริเวณหมู่เกาะจังหวัดสุราษฏร์ธานี แล้วว่ายน้ำขึ้นมาหาอาหารและเจริญเติบโตที่อ่าวไทย แถบจังหวัดสมุทรสาคร สมุทรสงคราม ซึ่งเป็นแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์ของสัตว์น้ำ เพราะมีแพลงตอนพืชและสัตว์จำนวนมาก ปากแม่น้ำแม่กลอง ก้นอ่าวแม่กลอง จังหวัดสมุทรสงคราม จึงเป็นแหล่งปลาทูที่มีรสชาติอร่อยและมีชื่อเสียง แต่ปลาทูก็มีอยู่หลายน่านน้ำทะเลไทย ทั้งประจวบคีรีขันธ์ ชุมพร สุราษฏร์ธานี จนถึงกันตังและปัตตานี

สนับสนุนปลาทูไทยโดยlucabetasia

เว๊ปไซบา  คาร่าออนไลน์อันดับหนึ่งของไทย